ប្រាសាទនាគព័ន្ធឬដំណាក់រាជ្យស្រី (គ.ស ១១៩១) ដោយកំពូលអាណាចក្រស្ដេចអង្គ ព្រះបាទជ័យវរ័្មនទី៧

 ប្រាសាទនាគព័ន្ធឬដំណាក់រាជ្យស្រី (គ.ស ១១៩១) ដោយកំពូលអាណាចក្រស្ដេចអង្គ ព្រះបាទជ័យវរ័្មនទី៧

រាជ្យស្រី គឺជាឈ្មោះដើមរបស់ប្រាសាទដ៍ចំណាស់មួយនេះ។បើតាមការស្រាវជ្រាវ និងឯកសារមួយចំនួនបានអោយដឹងថាទីនោះជា មន្ទីរពេទ្យបូរាណ។

មន្ទីពេទ្យបូរាណនេះត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងរជ្ជកាល កំពូលស្ដេចអាណាចក្រអង្គ ជ័យវរ្ម័នទី៧ គ.ស ១១៩១។

កសាងឡើងដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយដល់(ព្រះពោធិសត្វ លោកេស្វរៈ)ព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន និងព្រះពុទ្ធស្ដេចថ្នាំ នាម ភែសជ្យគុរុ ។

ចាប់តាំងពីបានកសាងរហូតមកដល់បច្ជុប្បន្ន​នេះក្នុងគ.ស២០២១  បើគិតថយក្រោយវិញប្រាសាទនោះមានអាយុកាល៨៣០ឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងដើមឆ្នាំនេះ ថ្ងៃសុក្រទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២១ ខ្ញុំជាអ្នកសរសេរអត្ថបទនេះ បានមកមើល រាជ្យស្រីនេះផ្ទាល់ ជាការពិតណាស់ប្រាសាទដ៍ល្បីល្បាយនាសម័យ មិនខុសពីសម័យឡើយ ប្រជានុរាស្រ្ដខ្មែរ បាននាំកូនចៅប្រុសស្រីបងប្អូន មកទស្សនា ជាច្រើន ជាអនេក។ 

បើតាមទស្សនៈរបស់ព្រះពុទ្ធ រូបកាយនៃសត្វលោកផ្សំឡើងដោយធាតុទាំង៤ គឺ ធាតុដី ធាតុភ្លើង ធាតុខ្យល់ ធាតុទឹកហើយសត្វលោកដែល មានជំងឺបៀតបៀនរាងកាយ តែងបាត់បង់នូវធាតុ ណាមួយនៃ ធាតុទាំង៤។ កាលបើគេ ពិនិត្យឃើញថា អ្នកជំងឺខ្វះធាតុណាមួយនៃធាតុទាំង៤ខាងលើ គេតំរូវអោយអ្នកជំងឺនោះទីធ្វើការរក្សារោគទៅតាមធាតុនៃ ទិសទាំង៤។

នេះជារូបតំណាងនៃទិសទាំងបួន